حمایت از حیوانات «محفلی برای تمامی انسانهای حقیقت طلب»

خداُخداُخدایاُاگر به کام من جهان نگردانی جهان بسوزانم ُجهان بگریانم منم که دردل زنامرادیها افسانه ها دارم

حمایت از حیوانات «محفلی برای تمامی انسانهای حقیقت طلب»

خداُخداُخدایاُاگر به کام من جهان نگردانی جهان بسوزانم ُجهان بگریانم منم که دردل زنامرادیها افسانه ها دارم

من ماهیگیر نمی شوم

دلایل و گفته های علمی و مستدل با این عنوان : 

 

چرا من ماهیگیر نیستم ؟؟ مضرات ماهیگیری ... 

 

در ادامه ی مطلب این موضوع را بخوانید 

 

 

 

من ماهیگیر نمی شوم ...  

اداره ی غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد تخمین زده است که در حدود 70 درصد از شرکت های تجاری ماهیگیری جهان کاملاً استثمار شده اند، یا درحال ورشکستگی می باشند، یا اینکه بیش از حد مجاز به صید می پردازند و از تکنیکهای وحشیانه ای نظیر ردیابی های صوتی دریایی (سونار)– تورهای انحرافی و خطوط طویل و کشتیهای لایروبی استفاده می کنند و کارخانجات بسته بندی ماهی یخ زده علاوه بر اینکه در تجارت ورشکسته می شوند باعث تخریب اکوسیستم اقیانوسهان یز می گردند. به عنوان مثال در روش خطوط طویل، ماهیگیران چهار و نیم میلیون قلاب را هر شب به آبها می اندازند. از میان ماهیان صید شده در جهان یک چهارم جزء گونه های غیرقابل مصرف هستند و یک سوم از آنها برای تغذیه چهارپایان یا ماهیان پرورشی استفاده می شود. در اوایل سال 1998 نشست 1600 تن از دانشمندان زنگ خطری را درمورد اقیانوسها به صدا درآورد. پنج سال بعد، کمیسیون اقیانوسهای صنعت ماهیگیری را درمورد انقراض 90 درصد از عمده ترین گونه های وحشی حیات اقیانوسها در طول 50 سال قبل از آن تاریخ مقصر دانست

ماهیان اصوات مختلفی را جهت ادای کلمات خاصی به کار می برند محققین دریافته اند که این اصوات به شکل هشداری و اعلام خطر می باشند. ماهیان دارای سیستم عصبی کاملاً شکل یافته و رفتارهای اجتماعی پیچیده می باشند. آنها همچنین قابلیت یاد گیری مسائل پیچیده را نیز دارند. دانشمندان انگلیسی در سال2003 به این نتیجه رسیدند که ماهیها به واسطه سیستمهای عصبی موجود در مغزشان می توانند درد را احساس کنند. همانطور که یک فعال حقوق حیوانات گفته است، «ماهیان صرفاً گیاهانی نیستند که شنا می کنند! » اما به نظر می رسد که ماهیگیران حرفه ای و تفریحی خیلی راحت ادعا می کنند که ماهیان درد را احساس نمی کنند!!!!!

پرورش ماهی و نرمتنان دریایی کمتر از ماهیگیری از آبهای آزاد برای محیط زیست زیان آور نیست. مراکز پرورش ماهی در خطوط ساحلی عامل اصلی تخریب جنگلهای ساحلی و زیستگاههای طبیعی تولید مثل ماهیان می باشند. این در حالی است که جنگلهای ساحلی، سپری در برابر امواج سهمگین «سونامی »17 می باشند. بعضی از گونه های ماهیان، در اسارت تولید مثل نمی کنند. لذا پرورش دهندگان آنها می بایست بچه ماهیان را از طبیعت تهیه کنند. توانایی تکثیر و تزاید این ماهیان در طبیعت به طرز خطرناکی کاهش یافته است. ماهیان پرورشی اغلب می توانند به طبیعت فرار کنند و به دلیل تداخل با ژنتیک دست نخورده ماهیان آزاد، منجر به بروز بعضی بیماریها می شوند. عمل رایج »biomass fishing« که توسط تورهای ریز بافت صورت می گیرد. جهت حصول هرچه بیشتر صید به کار می رود. این روش صید که درحال حاضر به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد، جایگزین روش قدیمی تری شده است که درآن از تورهای با پنجره بزرگتر استفاده می شد. در روش قدیمی بچه ماهیان می توانستند از تور عبور کنند و این امر به بقای نسل آنها در طبیعت کمک می کرد. روش نوین ماهیگیری، بدون استثناء تمام ماهیان را صید می کند و به این صورت به عنوان خطری برای محیط زیست مطرح است. ضمناً مراکز پرورشی ماهی مقادیر عظیمی از مواد زائد نیتروژن دار را وارد طبیعت می کنند.

زنان آبستن و حتی آنهایی که درآینده قصد بچه دار شدن دارند، به واسطه مصرف غذاهای دریایی آلوده به جیوه، فرزندان خود را در معرض آسیبهای مغزی جبران ناپذیری قرار میدهند. با توجه به آمار »epa« ، در حدود 63000 مورد از کودکان متولد شده در سال - چیزی حدود % 15 از کل تعداد متولدین- زمانی که در رحم مادر خود بودند، در معرض مقادیر بالای جیوه قرار داشته اند. همچنین افراد بالغی که در تغذیه خود به میزان زیادی از ماهی استفاده می کنند، خود نیز قربانی اثرات تضعیف کننده مسمومیت با جیوه خواهند شد.

معمولاً گوشت ماهی از گوشت گاو سالمتر تلقی می شود. اما در مطالعه ای، پس از بررسی آب دریاچه ها، مشخص شد که در بیشتر از یک چهارم موارد، ماهیان دارای آلودگی شیمیایی ناشی از آب دریاچه ها می باشند. به علاوه گوشت ماهی در واقع غذایی است با چربی و کالری بالا و فاقد فیبر و مملو از کلسترول که عامل اصلی بسته شدن شریانها است. . در مقاله ای در مجله 1992( »time« ( چنین آمده بود که اگر شما یک عمر از آب آلوده دریاچه ای بیاشامید، کمتر از اینکه یک ماهی آن دریاچه را بخورید، دچار آلودگی های شیمیایی می شوید

 

هرساله 24000 ماهیگیر درحین کار، دچار مرگ می شوند و این امر موجب شده که ماهیگیری به عنوان یکی ازخطرناک ترین حرفه ها در دنیا شناخته شود. طبق گفته سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد، احتمال مرگ یک ماهیگیر آمریکایی در حین کار، 16 برابر بیشتر از یک پلیس یا آتش نشان است. در سال 2003 ، ظرف یک روز بیش از 200 ماهیگیر در پی غرق شدن 60 قایق ماهیگیری بنگلادشی در دریا غرق شدند. همچنانکه روز به روز به لطف ماهیگیری های پی در پی و بی وقفه ماهیان کمیاب تر می شوند ماهیگیران هم باید خطرات بیشتری را به جان بخرند.

 

آنجا که ماهیگیران دریافته اند که بخاطر ماهیگیری بیش از حد از دریاها، میزان صید نرمال آنها به مراتب کمتر شده است، احتمال دارد که به سمت شکار سایر گونه های آبزیان که در زنجیره غذایی دریاها در مراتب پائین تری از تکامل قرار دارند، روی آورند. مصرف کنندگان، آگاهانه یا نا آگاهانه، درحال مصرف ماهیانی هستند که خود غذای بعضی گونه های در معرض انقراض می باشند.
اگر این روند همچنان ادامه یابد، متخصصین پیش بینی می کنند، شبکه غذایی دریاها 25 تا 35 سال آینده دچار فروپاشی می شود

نظرات 1 + ارسال نظر
ژاله سه‌شنبه 2 مهر‌ماه سال 1387 ساعت 08:41 ب.ظ http://gorbeh-irani.persianblog.ir

جالب بود....

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد